شیلا شهبازی بندانی؛ حمید اتشپور
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 شهریور 1402
چکیده
پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس ادراک رنج در بیماران سندروم روده تحریک پذیر و به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعهآماری پژوهش را بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر اصفهان تشکیل ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس ادراک رنج در بیماران سندروم روده تحریک پذیر و به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعهآماری پژوهش را بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر اصفهان تشکیل دادند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان(1970) به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 140 نفر انتخاب گردیدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه کیفیت زندگی پاتریک و دراسمن (1998) و مقیاس تجربه و ادراک رنج اسچالز و همکاران (2010) استفاده شد. نتایج نشان داد از بین متغیرهای مورد مطالعه در رگرسیون بهترین پیش بینی کننده کیفیت زندگی، در گام اول رنج وجودی/معنوی و در گام دوم رنج جسمانی بوده است. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام ارتباط بین رنج وجودی/معنوی و رنج جسمانی با کیفیت زندگی معنادار بوده است. بر این اساس در گام اول ضریب رنج وجودی/معنوی 8/13درصد واریانس کیفیت زندگی و در گام دوم ضرایب رنج وجودی/معنوی و رنج جسمانی 5/21 درصد واریانس کیفیت زندگی را تبیین می کند. همچنین ضریب بتا به ازای یک واحد افزایش در رنج وجودی/معنوی ، کیفیت زندگی را 313/0 واحد کاهش و ضریب بتا به ازای یک واحد افزایش در رنج جسمانی، کیفیت زندگی را 283/0 واحد کاهش می دهد.