مهدخت فردی؛ سید علی آل یاسین
دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1401، ، صفحه 1-18
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی تحلیلی کارکردی بر تمایزیافتگی خود و کیفیت روابط موضوعی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستیک انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی تحلیلی کارکردی بر تمایزیافتگی خود و کیفیت روابط موضوعی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستیک انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعهی آماری این پژوهش را کلیه مردان مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته مراجعهکننده به کلینیکهای روانشناختی منطقه 5 شهر تهران در سال 1400 تشکیل دادند که از بین آنها با روش نمونهگیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی 15 نفری جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه روابط موضوعی بل (1985) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (1998) بود. در تحلیل دادهها از آزمون کوواریانس چند متغیری برای آزمون فرضیه اصلی و تکمتغیری برای فرضیههای جانبی با نرمافزار SPSS استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که رواندرمانی تحلیلی کارکردی بر تمایزیافتگی خود و کیفیت روابط موضوعی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستیک تأثیر معنیدار دارد.