کلثوم شفاعت زاده؛ عل محمد نظری؛ باقر ثنائی ذاکر
دوره 2، شماره 2 ، شهریور 1398، ، صفحه 83-97
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین خویشتن پنداره شغلی با رضایت زناشویی کارکنان زن رسمی شاغل در تهران صداو سیما می باشد. آزمودنی ها در این پژوهش 163 نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین خویشتن پنداره شغلی با رضایت زناشویی کارکنان زن رسمی شاغل در تهران صداو سیما می باشد. آزمودنی ها در این پژوهش 163 نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسش نامه های 18 سؤالی خویشتن پنداری شغلی سوپر و 47 سؤالی رضایت زناشویی انریچ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و رگرسیون انجام شد. نتایج یافته ها نشان داد که بین خویشتن پنداری شغلی و رضایت زناشویی رابطه ی مثبت وجود دارد، اما معنی دار نیست و بین خویشتن پنداری شغلی با مؤلفه های رضایت زناشویی در مؤلفه های اوقات فراغت، روابط جنسی و ازدواج و فرزندان رابطه معنی داری وجود ندارد. بین خویشتن پنداری شغلی با مؤلفه های رضایت زناشویی در مؤلفه های ارتباط زناشویی، حل تعارض، مدیریت مالی، اقوام و دوستان و جهت گیری مذهبی نتیجه مثبت، اما ارتباط معنی داری وجود ندارد و فقط با موضوعات شخصیتی همبستگی بالا و ارتباط مثبت و معنا داری مشاهده میشود. به طور کلی، خویشتن پنداری شغلی پیش بینی کننده معناداری برای رضایت زناشویی نمی باشد، که این امر میتواند ناشی از اولویت نداشتن مسایل شغلی نسبت به خانواده در زنان مورد پژوهش باشد.